ياد گرفته است و او نيز با مبرّد معاصر بود و غير از ثعلب است كه با حرف ث سه نقطه و ع بى‌نقطه ميباشد و اين را بسيار استبعاد نموده و از خواتيم طبقات نقل كرده كه در باب آنچه از القاب اوّلش حرف ث سه نقطه است دو تن بعنوان ثعلب نوشته است يكى همين صاحب ترجمه، احمد بن يحيى و ديگرى هم محمد بن عبد الرحمن بصرى نحوى.

جهت ثعلب گفتن احمد بن يحيى، موافق نوشته بعضى از اكابر آنكه هر مطلبى را كه از وى مى‌پرسيدند از كثرت احاطه‌اى كه داشته جواب آن را بهر حيله كه بودى از هر طرف آوردى، چنانچه روباه در موقع شكار و حمله و تكاپوى خود بهرحيله و مكرى كه باشد خود را بمقصد مى‌رساند. ثعلب احمد، در هفدهم ماه جمادى الاولى سال دويست و نود و يك از هجرت (291 ه قمرى) در نود و يك سالگى در بغداد وفات يافت و در مرثيه او گفته‌اند:

(ص 56 ت و 31 ج 1 كا و 1740 ج 3 س و 110 ف و 309 ج 2 فع و 102 ج 5 جم و 662 مط و 204 ج 5 تاريخ بغداد و 180 ج 2 ع و كتب رجاليه)

ثعلبى ابو اسحق احمد بن محمد بن ابراهيم-

نيشابورى، معروف بامام ثعلبى، فقيهى است محدّث مفسّر، اديب، واعظ موثق، حافظ، از مشاهير فقها و محدّثين و مفسّرين كه در علم تفسير اوحد زمان خود بود و تأليفات وى بدين شرح است:

1- تاج العرائس 2- تفسير صغير در دو جلد 3- العرائس يا عرائس المجالس فى قصص الانبياء كه بارها در مصر و قاهره چاپ شده 4- كشف البيان يا الكشف و البيان كه به تفسير كبير موصوف و بر ديگر تفاسير تقدّم داشته و صاحب كشاف و ديگران حديث معروف من مات على حبّ آل محمّد را از همان تفسير روايت ميكنند. بجهت تشيع او و يا قلت تعصّب او است كه در تفسير خود غالبا از اخبار اماميّه نقل مى‌كند اين است كه مراجعه مجلسى بتفسير مذكور (چنانچه خودش تصريح كرده) بيشتر از كتابهاى ديگران است. تفسير مذكور حاوى اشارات و معانى و وجوه قرائات و اعراب كلمات و همه‌گونه‌