اخباريّين فروگذارى ننمود و پس از اين جمله، بعض كلماتى بكاربرده كه دور از شيوه ادب است. بارى محمد امين از صاحب مدارك و صاحب معالم و ميرزا محمد استرابادى صاحب رجال، روايت كرده و در سال هزار و سى و سه يا شش از هجرت (1033 يا 1036 ه قمرى) در مكّه معظمه وفات يافت. (ص 33 ت و 494 ملل و 411 مس)

استونه [احمد بن محمد دينورى‌]

در اصطلاح رجالى بفرموده بروجردى، احمد بن محمد دينورى است. حرف سوم آن تاى قرشت مضموم بوده و يا آن نيز مثل ما بعد واو، حرف نون است.

اسدآبادى سيد جمال الدين-

بعنوان افغانى خواهد آمد.

اسدى احمد بن جعفر-

بفرموده بروجردى مصطلح رجال است و گاهى به عبد اللّه بن محمد و يحيى بن قاسم نيز اطلاق نمايند و نسبت آن باسد قريش يا ربيعه يا ابن شريك از بطون قبيله ازد ميباشد و يا اينكه منسوب به اسدى ديگر است. بفرموده بحار مراد از اسدى تنها، احمد بن جعفر بوده و در اول سند صدوق، محمد بن على بن اسد و بهرحال شرح حال ايشان در كتب رجاليّه است.

اسدى ايمن بن خريم-

از قبيله بنى اسد، از مشهورترين شعرائى است از انصار علويّين، كه در محبت حضرت امير المؤمنين (ع) و طريقت تشيّع بسيار ثابت بوده و بنى‌هاشم را مدحهائى خوب گفته و از آن جمله است:

يعنى اى بنى هاشم، روزهاى شما روزه و تحمّل زحمات دينيّه و مشقّتهاى وارده از اعداى دين و شبهاى شما نماز و قرائت قرآن است پس در اين حال آيا چه‌طور شما و اقوام ديگرى را برابر انگاشته و يك‌جا جمع ميكنم و حال آنكه مابين شما و ايشان باندازه طبقه هوا (كه ميان زمين و آسمان است) فاصله بوده و ايشان زمين هستند براى پايهاى شما و شما هم آسمان هستيد بر سرها و چشمهاى ايشان. اسدى با اين همه حبّ مفرطى كه نسبت به بنى هاشم‌