نيکوترين اعتدال آفريديم؛ سپس او را به پستترين (مراتب) پستي بازگردانيديم.
پس بدان که خداوند به اقتضاي عدل خود و بر اساس تلاش و کوشش به
انسان پاداش و جزا ميدهد و هيچ گاه نيکوکاران و بدکاران در نزد خداوند
برابر نيستند. به آياتي در اين زمينه توجه ميکنيم: أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ کَالْمُجْرِمِينَ، مَا لَکُمْ کَيفَ تَحْکُمُونَ[1]؛ آيا ما مسلمانان را همانند تبهکاران قرار ميدهيم؟ چگونه داوري
ميکنيد؟ [2] آيا آنان که به گناهان آلودهاند ميپندارند که آنها را با
کساني که ايمان دارند و کردار شايسته انجام ميدهند برابري قرار دهيم؟
زندگي و مرگشان يکي است؟ چه بد داوري ميکنند! و حال آن که خدا آسمانها و
زمين را به حق آفريده است و به کسي ستم نخواهد شد. [3]؛ آيا ما آنان که
ايمان دارند و کارهاي شايسته ميکنند مانند فسادکنندگان در زمين قرار
ميدهيم، يا پرهيزگاران را با تبهکاران يکي ميدانيم؟ پس به هوش و بيدار
باشيم، چشم بصيرت را باز کنيم، و مسير حق را طي کنيم و از انحراف و گمراهي
بدور باشيم که خداوند بهترين داور و پيامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) بهترين
راهنما هستند.
2-2-6. انسانشناسي در نهجالبلاغه
کرامت انسان علت سجدهي ملائکه بر او: و عهد وصيته اليهم، في الاذعان بالسجود له و الخشوع لتکرمته فقال سبحانه: اسجدوا لآدم فسجدوا الا ابليس[4]؛ آن گاه که خداوند سبحان از فرشتگان خواست که به پيمان خويش عمل کنند و
بر وصيت الهي گردن بگذارند و در برابر کرامت انساني به نشانهي خضوع و
خشوع سجده آورند؛ پس به آنان گفت: در مقابل آدم به سجده درآييد. تمامي
فرشتگان به سجده افتادند، جز ابليس.
2. آدمي وسيلهي آزمايش ملائکه: ثم اختبر بذلک
ملائکته المقربين ليميز المتواضعين منهم من المستکبرين فقال سبحانه و هو
العالم بمضرات القلوب و محجوبات الغيوب اني خالق بشرا من طين فاذا سويته و
نفخت فيه من روحي فقعوا له ساجدين فسجد الملائکه کلهم