اختلاف قرائت « برّ » را که به معناي نيکي است ، « برّ » به معناي نيک خوانده اند و بعضي ديگر مضافي را در تقدير گرفته اند .

برهان فطرت ، به دليل اثر تربيتي شايسته اي که دارد و به دليل اين که مقدّمه نخست آن مي تواند به صورتي جزئي و از طريق تزکيه و شهود شخصي تأمين شود ، نظير ديگر براهيني که پيش از اين از آن ها ياد شد ، مورد توجه قرآن قرار دارد و قرآن در برخي موارد ، به صورت هاي گوناگون آن اشاره مي نمايد .

در سوره لقمان مي فرمايد : ( اَلَم تَرَ انّ الفلک تجري في البحر بنعمت الله ليريکم من ءاياته انّ في ذلک لأيات لکلّ صبّار شکور (31) و اذا غشيهم موج کالظلل دعوا الله مخلصين له الدين فلمّا نجّيهم إلي البرّ فمنهم مقتصد و ما يجحد بأياتنا الاّ کلّ ختّار کفور ) . 1

آيا نديده اي که کشتي ها به نعمت خدا در دريا روان مي گردند تا برخي نشانه هاي خود را به شما بنماياند ؛ به درستي که در اين کار براي هر شکيباي شاکر آياتي است ، و چون موجي کوه آسا آنان را فرا گيرد ، خداوند را در حالي که دين را براي او خالص کرده اند ، بخوانند و چون نجاتشان بخشد ، برخي از آنان مقتصد و ميانه رو هستند ، و نشانه هاي ما را جز هر خائن ناسپاس انکار نمي کند .

در سوره عنکبوت نيز مي فرمايد : ( فاذا رکبوا في الفلک دعوا الله مخلصين له الدّين فلمّا نجّيهم إلي البرّ إذا هم يشرکون )[2]؛ هنگامي که بر کشتي سوار مي شوند ، خداي را در حالي که دين را براي آن خالص نموده اند ، فرا مي خوانند و چون به خشکي رسانده نجاتشان دهد ، شرک مي ورزند .

اميد داشتن فرد ، در حالي که به هيچ يک از اسباب و وسايل محدود اميدي ندارد و از هر قدرت محدودي قطع اميد کرده است ، واقعيتي اضافي است که طرف