در مراسم حج وقتى آن شخص خدمت امام سجاد عليه السلام عرض كرد حاجى ها زيادند ولى ضجه ها كم است : كثر الضجيج و قل الحجيع . حضرت فرمود اين چنين نيست : قل الحجيج و كثر الضجيج [12] , حاجى ها كم اند , ناله ها زياد است , آنگاه باطن آن افراد را نشان اين شخص داد . اين شخص در همان عالم وقتى نگاه به سرزمين عرفات كرد ديد اين سرزمين وسيع عرفات پر از حيوانات است و در بين اينها چند نفرى انسان است . هر كسى باطنى دارد كه با باطن اعمال او متحد است . حضرت در همان سرزمين عرفات باطن افراد زيادى را نشان اين شخص داد تا بفهمد كه همه آنها انسان نيستند . عامل با عملش متحد است : يحشر الناس على نياتهم [13] . هر كسى با نيتش محشور مى شود . باطن اينها را امامان معصوم عليهم السلام مى بينند و احيانا به ديگران نشان مى دهند .

و اما آن نورى كه پائين پاى او است مى گويد من نيكى هائى هستم كه تو به برادران مؤمن روا داشتى , خيرى كه به ديگران رساندى به اين صورت نورانى در آمده است . هر خيرى كه انسان به ديگرى مى رساند به صورتى نورانى در مى آيد و