( و اوحشنا انصرافه عنا ) . و از اينكه منصرف شد و از ما فاصله گرفت ما را به وحشت انداخت . ما يك دوست رئوف و مهربان و پربركتى را از دست مى دهيم , لذا ما بوحشت افتاديم . آخر ماه مبارك رمضان كه مى شد احساس غربت مى كردند .

( و لزمنا الذمام المحفوظ و الحرمة المرعية و الحق المقضى ) . ما بايد حقى كه او به عهده ما دارد رعايت كنيم , حرمتى كه در پيش ما دارد بايد ارج بنهيم , بايد به تعهدى كه بين ما و او است وفا كنيم .

( فنحن قائلون السلام عليك يا شهر الله الاكبر و يا عيد اولياء ) , آنگاه چون اين دوست عزيز از ما مفارقت مى كند ما در آخر ماه مبارك اين چنين مى گوئيم : سلام بر تو اى بزرگ ترين ماه كه بخدا انتساب دارى و سلام بر تو اى عيد اولياء الهى . اين سلام , سلام توديع است , چون تنها ماهى كه اسمش در قرآن كريم است ماه مبارك رمضان است :

عارفان هر دمى دو عيد كنند *** عنكبوتان مگس قديد [3] كنند [4]

كار عنكبوت آن است كه بتند و با اين تارها مگس صيد كند و قرمه درست كند . كار عنكبوت آن است كه مگس را ذخيره كند , قديد كرده و قرمه درست كند , و كارش غير از ذخيره كردن چيز ديگرى نيست , اما عارف در هر دم و هر نفس دو عيد دارند كه سعدى گفت : هر نفسى كه فرو مى رود ممد حيات است و چون بر مى آيد مفرح ذات , پس در هر نفسى دو نعمت موجود و بر هر نعمتى شكرى واجب , لذا عارف در هر دم دو عيد دارد .

على اى حال بهترين دمى كه انسان دارد در ماه مبارك رمضان است كه( انفاسكم فيه تسبيح ) , نفس كشيدن در اين ماه ( سبوح قدوس ) گفتن است , لذا امام سجاد مى فرمايد( : سلام بر تو اى عيد اولياء الهى ) .