گفتار بيست و يكم

اين سخن از سخنان برجسته رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است كه فرمود : انا و الساعة كهاتين [1] . من و قيامت مثل اين دو انگشت نزديك هستيم كه در كنار يكديگرند ( دو انگشتان را جفت كردند ) . وقتى سخن از قيامت مطرح مى شد كه قيامت باطن دنيا است رخسار مبارك حضرت دگرگون مى شد . اگر در يك جنگ نابرابرى دشمن از هر طرف غافلگيرانه حمله كند و كسى بخواهد خبر حمله غافلگيرانه دشمن را برساند , چگونه سراسيمه است ؟ چه جور صورتش افروخته است ؟ مى گويد دشمن در كمين است , دشمن در پشت سر است , دشمن رسيده است , آماده باشيد . وقتى سخن از قيامت مى شد , رنگ صورت مبارك حضرت ( ص ) تغيير پيدا مى كرد , مثل اينكه دارد از يك خطر خانمان براندازى كه در شرف تحقق است خبر مى دهد .

امام صادق سلام الله عليه نقل فرمود : يك وقتى رسول خدا بالاى منبر رفت , گونه ها و چهره و جنات ايشان متغير شد . معمولا اگر كسى بخواهد خبر تلخ و سنگينى را به حاضرين ابلاغ كند صورتش متغير مى شود . به مردم نگاه كرد و فرمود : مسلمانها من با قيامت مانند اين دو انگشت هستيم . بين من و قيامت فاصله اى نيست . شريعت و دين و كتابى نيست كه بعد از من بيايد . اين يك