بخواهند پاداش بدهند به مقدار معرفت پاداش مى دهند , تا انسان از يك درجه به
چند درجه و از چند درجه به خود درجه برسد . چرا در سوره مجادله بين مؤمن و مؤمن
عالم فرق گذاشت ؟ فرمود :
يرفع الله الذين آمنوا منكم و الذين اوتوا العلم درجات
[13] . يعنى مؤمن غير عالم را درجه مى دهند اما مؤمن عالم را درجات مى دهند
. اينطور نيست كه عالم و غير عالم را يك جور درجه بدهند , البته علمى كه نور
باشد و دنيا نباشد و عالمش مستاكل به آن علم نباشد . اگر در سوره مجادله و
انفال سخن از درجات است در سوره آل عمران سخن از اتحاد مؤمن و درجات است .
مى فرمايد
( هم درجات)
. آنگاه است كه انسان از دل خويش نور به آفاق دهد : چون به خورشيد رسيديم غبار
آخر شد .
فضاى وسيع بهشت را مؤمن نور مى دهد و ديگر سخن از ماه و خورشيد نيست , زيرا
بساط منظومه شمسى برچيده شد با
( اذا الشمس كورت) [14] آن جهان با عظمت را مؤمن بايد نور بدهد . آن جا نه برق است و نه چراغ
و نه اختر آسمانى . اين فضاى باز بهشت را مؤمن روشن مى كند كه
( نورهم يسعى بين ايديهم و بايمانهم) [15] اگر العلم نور يقذفه الله فى قلب من يشاء , الايمان نور يقذفه الله فى
قلب من يشاء , العرفان نور يقذفه الله فى قلب من يشاء [16] و مانند آن ,
بايد اين نور را اين جا تهيه كرد و به مقدار معرفت به انسان نور مى دهند و به
مقدار معرفت آن فضاى باز بهشت را انسان نورانى مى كند .
در تائيد بيان امام صادق سلام الله عليه اين حديث را نقل مى كنيم : وقتى امام
پنجم سلام الله عليه رحلت كرد , سالم بن ابى حفصه مى گويد من به دوستانم گفتم ما
امامى را از دست داديم با اين كه پيامبر را ادراك نكرده بود و در زمان رسول
خدا ( ص ) در دنيا نبود مع ذلك وقتى , مى گفت([ قال