در يكى ديگر از فرازهاى وصيت نامه آمده است : كنت جارا لكم جاوركم بدنى ايام . فرمود من يك چند صباحى همسايه شما بودم , منتها بدنم همسايه شما بود نه روحم . روحم با شما نبود . باغى را كه وقف كرده بود , فرمود درخت ها را نفروشيد بگذاريد اين باغ محفوظ باشد . مسائل مالى و سياسى را تبيين كرد . وصيت رسمى اش را به امام حسن و امام حسين عليهما السلام واگذار فرمود . با حفظ اين معنا كه حسن بن على سلام الله عليهما بايد به مقام شامخ امامت برسد . نسبت به همه مردم توصيه فرمود كه نماز را فراموش نكنيد , ايتام را فراموش نكنيد . بپرهيزيد از خدا در مورد نماز و ايتام . و مخصوصا بازماندگان شهداء . نسبت به زيارت خانه خدا فرمود : خانه خدا را ترك نكنيد . اگر خانه خدا ترك شود و كسى به زيارت خانه خدا نرود , خدا به شما مهلت نمى دهد , عذاب الهى نازل مى شود .

از اينكه حسنين سلام الله عليهما در محضر حضرت بودند , برنامه هاى خاصى براى آنها معين كرده بودند كه چه شخصى همراه حضرت باشد و چه شخصى نباشد . چه وقت بيايد چه وقت نيايد . و على بن ابيطالب سلام الله عليه مى دانست كه شهيد مى شود و اين علم روى ولايت و باطن عالم است , و آن علم ولائى اثر شرعى ندارد و نيز به ما فرمودند : كن وصى نفسك . هر كسى از شما وصى خودش باشد . وصى براى آن است كه مسئله تجهيز مرده را بعهده بگيرد , براى آن نيست كه كارهاى مرده را بعهده بگيرد . كار خود را به