رسول خدا جز به خدا به چيزى نمى انديشيد و جز به خدا به احدى علاقه نداشت . على بن ابيطالب مظهر خداست , دوستى او دوستى خدا است , بيگانه نيست .

آنگاه در حضور مردم فرمود : همانطورى كه هارون وزير موسى عليه السلام بود : اما ترضى ان تكون منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى . تو يا على وزير و خليفه من هستى فرق من و موسى اين است كه بعد از موسى پيامبران ديگرى آمد اما بعد از من پيامبر ديگرى نيست . آنگاه على بن ابيطالب به رسول خدا عرض كرد : رضيت عن الله و رسوله . من راضى شدم از خدا و رسولش .

اينكه ما در عرض ادب به پيشگاه ولى عصر ارواحنا فداه مى گوئيم : السلام عليك يا شريك القرآن . به امام زمان عرض مى كنيم تو شريك قرآن هستى ريشه اش اين حديث به استناد يك آيه قرآن كريم است . شريك كه يك واژه عربى است به آن مقدار كوتاهى از طناب مى گويند كه دو لنگه بار را به هم مرتبط مى كند . مقام امامت و حقيقت قرآن دو ثقل ثقيل و وزنه وزين اند . امام هم قرآن را به امامت وصل مى كند و هم امامت را به قرآن وصل مى كند لذا مى شود شريك قرآن . در قرآن كريم چنين آمد موساى كليم به خداى عرض كرد پروردگارا بار سنگينى بر دوش من قرار دادى , من بايد با فرعون بجنگم , براى اين كه در اين كار موفق بشوم برادرم هارون را شريك كار من قرار بده : [25] و اشركه فى امرى .

چند خواسته از موساى كليم در قرآن آمده است كه خداى سبحان