امام سجاد سلام الله عليه مى فرمايد پدرم حسين بن على سلام الله عليهما آخرين وصيتى كه فرمود اين بود : اياك و ظلم من لا يجد عليك ناصرا الا الله [4] . همين معنا را امام سجاد بعنوان آخرين وصيت به امام باقر مى فرمايد كه امام پنجم سلام الله عليه مى فرمايد : پدرم در هنگام ارتحال مرا فرا خواند و به من فرمود : به تو وصيت مى كنم چيزى را كه پدرم سيدالشهداء در آخرين لحظه به من وصيت كرد و آن اين است : گرچه همه اقسام ستم بد است ولى نسبت به مظلومى كه هيچ پناهگاهى جز خدا ندارد , ستم نكنيد , زيرا دعاء و آه او يقينا مستجاب است .

اگر ما در اين دعاهائى كه براى پيروزى رزمندگان داريم موحد خالص باشيم , يقينا آن دعاء مستجاب است . لازم نيست كه انسان از همه امكانات محروم باشد تا موحد شود , بلكه انسان وقتى در دعاء موحد است كه خود را از همه امكانات محروم ببيند , نه از همه امكانات محروم باشد . دعاء بايد به جائى برسد كه فرمان از آن جا صادر مى شود . جاى صدور فرمان را عرش مى نامند . عرش يعنى مقام فرمانروائى خداى سبحان كه مالك يوم الدين و دنيا و آخرت است . مقام فرمانروائى اش جهان هستى را اداره مى كند و از اين مقام فرمانروائى به عرش خدا تعبير مى كنند . اين كه مى گويند اگر يتيمى را آزرده كرديد عرش خدا به لرزه در مى آيد , يعنى مقام فرمانروائى در مورد ظلم به يتيم تصميم مى گيرد و در مقام فعل يك تحولى حاصل مى شود . اين كه مى گويند بعضى دلها عرش خداست چون