اين كه در روايات آمده است اگر كسى در بستر بيمارى بميرد , وقتى به احكام حق معتقد بود( مات شهيدا) اين شهيد است براى آنست كه در ميدان جنگ با هوس تسليم نشد , اگر آن توفيق را پيدا نكرد كه همه اميال نفسانى را رام كند , حتما به اين درجه رسيده است كه تسليم آنها نشود , لذا حضرت فرمود( : ينبغى للمؤمن ان لا يموت حتى يتعلم القرآن او يكون فى تعليمه ) [20] . انسان سعى كند در نبرد با جهل يا فاتح و يا شهيد شود هرگز اسير جهل نگردد . و اگر كسى قرآن ياد بگيرد بعد در اثر بى اعتنائى فراموشش بشود , احيانا گرفتار كيفر دردناك خواهد شد , كه روايات مبسوطى هم وارد شده است .

امام صادق فرمود : القرآن عهد الله الى خلقه فقد ينبغى للمرء المسلم ان ينظر فى عهده و ان يقرء منه فى كل يوم خمسين آية [21] . قرآن عهدنامه الهى است , به سوى خلقش . شايسته است كه انسان به عهدنامه خدا نگاه كند و شبانه روز لااقل 50 آيه بخواند . چون( النظر الى المصحف عبادة ) [22] . نگاه به اين كلمات هم عبادت است . اين كتاب نظير ديگر كتب نيست كه اگر كسى معنايش را نداند , نخواند و از خواندنش لذت نبرد . اين كتاب چون كلام الله است اگر كسى معناى آن را هم نداند خواندنش ثواب و بركت دارد . بايد تلاش كرد معنايش را ياد گرفته و به معارفش رسيد , اما خواندنش نور است . اين كتابى نيست كه احدى مانند آن بتواند سخن بگويد . در فصاحت نهج البلاغه را مى بينيم كه شهره آفاق است , ولى آن خطبه هاى بلند على بن ابيطالب سلام الله عليه را كه انسان مى خواند اگر يك جمله قرآنى در خلال آن خطبه قرار بگيرد , درخشش خاصى دارد . كلمات على بن ابيطالب را نمى شود در كنار قرآن كريم قرار داد . وقتى انسان خطبه هايش