قيامت روشن مى شود كه اين شخص اين گناه را كرده است , لذا در قرآن كريم وقتى
مسئله كيفر كارهاى حرام مطرح است نمى فرمايد شخص كافر و يا انسان مؤمن اگر اين
كارهاى خلاف را كرد كيفر مى بيند , بلكه چنين است كه كار بد كيفر دارد , خواه
از مؤمن سر زند و يا از كافر , انسان در برابر عمل زشت مسئول است . فرمود :
(
جزاء سيئة سيئة مثلها
) [1] .
كار خوب با ايمان نتيجه دارد
اما درباره حسنه و كارهاى خير اين چنين نيست . شما در هيچ جاى قرآن نمى بينيد
كه خدا فرموده باشد هر كس كار خوب كرد ما به او جزا مى دهيم , در همه جاى قرآن
دو ركن كنار هم ذكر مى شود , انسان كار خود انجام دهد و ديگر آن كه مؤمن و معتقد
به خدا و قيامت باشد .
(
من عمل صالحا من ذكر و انتى و هو مؤمن
) [2] يا(
والعصر ان ألانسان لفى خسر الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات
) [3] يا همان آيه سوره انبيا كه فرمود( :
فمن يعمل من الصالحات . . .
) . چه به تعبير ماضى , چه به تعبير مضارع , چه مفرد و چه جمع , در همه جاى
قرآن اين دو ركن در كنار هم ذكر شده است .
قرآن كريم مى فرمايد : اگر كسى كار خوب كرد و به خدا و قيامت معتقد بود جزاى
بهشت و معنويت در قيامت در انتظار اوست . پس اگر كسى راهى ساخت , پلى
ساخت , در ما نگاهى ساخت , كار خيرى به خلق كرد با انگيزه هاى واهى , اما نه
براى خدا و درك ثواب آخرت ,