responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ياد معاد نویسنده : جوادی آملی، عبدالله    جلد : 1  صفحه : 220
كاتبين يعلمون ما تفعلون ]( [1] و يا آن چه كه در سوره انبيا گذشت كه خدا فرموده : هر كس كار صالح بكند كارش كفران نمى شود . ما مى نويسيم , آيا معناى كتابت در اين آيات , نوشتن است . اگر معناى كتابت اعمال اين باشد , خاطرات و نيت ها , خلوص ها يا شرك ها و مانند آن چگونه يادداشت مى شود ؟ پس معناى كتابت اعمال اين است كه خود عمل را ثبت مى كنيم . كتابت به معناى نوشتن نيست , به معناى ثبت كردن است . چون نوشتن يكى از مصاديق ثبت كردن است . نوشتن را هم كتابت مى گويند .

اين كه خدا فرمود( : كتب ربكم على نفسه الرحمة ) [2] . خدا بر خودش رحمت را كتابت كرد يعنى نوشت كه من بر بندگانم رحمت مى كنم . كتب يعنى أثبت . يعنى اين اصل را تثبيت كرد . اگر كتابت به معناى تثبيت و ضبط است معناى كتابت اعمال اين خواهد شد . هر عملى كه كرديم عين آن عمل را ثبت مى كنند . عينا آن عمل را ضبط مى كنند و آن وقت با آياتى كه بحث اش قبلا گذشت كه هر انسانى عين عمل خود را در قيامت مى بيند , موافق خواهد شد .

قلم و لوح دو فرشته يى از فرشتگان الهى

اگر در روايات است كه قلم مى نويسد . در روايات ما هم هست كه قلم , فرشته يى از فرشتگان الهى است . نه اينكه قلم همين است كه در دست ماست , يك فلز يا يك نى مخصوصى باشد كه با او مى نويسيم و اگر اين چنين نقل شد كه در لوح نوشته است باز در روايات ما هست كه لوح , فرشته يى از فرشتگان الهى است .


[1]سوره انفطار , آيات 10 و 11 و 12

[2]سوره انعام , آيه 54

نام کتاب : ياد معاد نویسنده : جوادی آملی، عبدالله    جلد : 1  صفحه : 220
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست