لذتها , انسان را به خود مشغول مى كند . انسان وقتى بداند هدفى بلند در پيش دارد و راهى طولانى , به اين لذت ها سرگرم نمى شود به هر اندازه كه هدف يادش برود , سرگرمى اش بيشتر خواهد بود و همچنين به هر اندازه كه بيشتر سرگرم باشد بيشتر از ياد هدف غافل مى ماند . لذا قرآن كريم براى اين كه اين خطر پيش نيايد , يعنى انسان بر اثر سرگرمى به لذت هاى زودگذر از آن هدف والا و بزرگ عقب نماند , جريان قارون را مطرح كرده كه نمونه بارزى است در اين موضوع . اما چرا قارون مبتلا به اين درد شد و ديگر آن كه ديد مردم و كوته نظران در برابر اين زرق و برق هاى فريبنده چه بود و خردمندان چه نظر مى دادند , اين ها مطالبى است كه قرآن بيان فرموده است .

در سوره مباركه قصص ابتداء خط كلى را ترسيم كرده , مى فرمايد : اولا اين لذايذى كه در دسترس شماست متاع دنياست . مبادا اين ها سرگرم تان كند . در كنار دنيا و پس از آن آخرتى است جاويد و هميشگى .

دنيا به معناى پست تر مى باشد و بدين جهت به اين عالم , دنيا مى گويند . زيرا كه از همه عوالم پست تر و نازل تر است . عالمى از دنيا پست تر و فرومايه تر نمى باشد . از بيانات اميرالمؤمنين ( ع ) اين است كه از پستى دنيا همين بس كه ([ لايعصى الله الا فيها ولا ينال ما عندالله الا