اشتقاق صرفى ادبى نمودارى از اين اشتقاق است چه سلسله طوليه عوالم در جميع احكام وجوديه شان بطور حقيقت و رقيقت از يكديگر حكايت مى كنند كه مرتبه عاليه حقيقت دانى , و منزلت دانى رقيقت عالى است .

در تفسير صافى مرحوم فيض ضمن آيه كريمه انى جاعل فى الارض خليفة [1] اين حديث شريف آمده است كه به نقل آن تبرك مى جوييم :

قال على بن الحسين عليه السلام حدثنى ابن عن ابيه عن رسول الله صلى الله عليه و آله قال : يا عباد الله ان آدم لما رأى النور ساطعا من صلبه اذ كان الله قد نقل اشباحنا من ذروة العرش الى ظهره , رأى النور و لم يتبين الاشباح فقال يا رب ما هذه الانوار ؟ فقال عز و جل : انوار اشباح نقلتهم من اشرف بقاع عرشى الى ظهرك و لذلك امرت الملائكة بالسجود لك اذ كنت و عاء لتلك الاشباح . فقال آدم : يا رب لو بينتها لى , فقال الله عز و جل : انظريا آدم الى ذروة العرش فنظر آدم عليه السلام و وقع نور اشباحنا من ظهر آدم على ذروة العرش فنظر آدم عليه السلام و وقع نور اشباحنا من ظهر آدم على ذروة العرش فانطبع فيه صور انوار اشباحنا التى فى ظهره كما ينطبع وجه الانسان فى المرآة الصافيه فرأى اشباحنا فقال ما هذه الاشباح يا رب ؟ قال الله يا آدم هذه اشباح افضل خلائقى و برياتى هذا محمد و انا الحميد المحمود فى فعالى شققت له اسماء من اسمى .