و نيز بدان كه خداوند متعال در قرآن كريم , خود و رسول و مؤمنون را ولى خوانده است و حقيقت ولايت رتق و فتق ولى در امور مولى عليه است كه در بعضى از امور وى را از آن باز مى دارد و در برخى وى را بر آن وا مى دارد تا به كمال و سعادت مطلوب و مقدر خود برسد . اين ولايت حقيقيه است كه مبتنى بر حقيقت ملك است و آن حق تعالى را است و بس , كه مولاى حقيقى او است الله ولى الذين آمنوا يخرجهم من الظلمات الى النور [3]

و چون خود متعالى از مجانست مخلوقات است , خلفاء و نمايندگانى را براى تربيت مملوكين و عبيدش منصوب فرمود انما وليكم الله و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلوه و يؤتون الزكوه و هم راكعون [4] و چون از لوازم ولايت حق تعالى بر عباد اين است كه عباد جان و مال و اولادشان را فداى او كنند چه صدق و خلوص و حقيقت عبوديتشان به امثال اين امور كه از لوازم عبوديت است ظاهر مى گردد و حق تعالى خود غنى از عالمين است , خليفه نصب مى كند و آن را ولى