شيخ عربى در اين مقام مطابق مذهب طائفه اماميه سخن گفته است و كلمات دال بر شيعه اثنا عشريه بودن وى در كتب و رسائلش بسيار است , و از جمله دلائلى كه بر شيعه بودن وى احتجاج آورده اند همين سخن او در رأى و قياس است كه نقل كرده ايم .

علماى تسنن در اجراى احكام شرعيه دليل قياس را در مقابل كتاب و سنت و اجماع , برهان مستقل دانسته عمل بر مقتضاى آن را متبع شمارند , از آنجائى كه عقيده شيخ مخالف اعتقاد علماء جماعت بوده بر اين معنى انكار بليغ آورده مى گويد :

عمل نمودن بر رأى خود بدون دليل شرعى اگر جائز بود براى حضرت ختمى مرتبت كه منزلت و مقام عصمت داشت مجوز مى شد با آنكه رأى شريف آن حضرت مسلما از احتمال زلت معصوم است خداى تعالى وى را در متابعت رأى خود به خطاب يا ايها النبى لم تحرم عتاب فرمود پس در اين صورت متابعت قياس كه در واقع رأى بدون دليل است احدى را مجوز نخواهد بود .

و ما در رساله امامت كه در مجلد ثانى تكلمه منهاج البراعة فى شرح نهج البلاغه آن را درج نموده ايم , فى الجمله در نهى از عمل به قياس بحث كرده ايم و رواياتى از اهل بيت عصمت و وحى نقل نموده ايم و بعضى از مطالب عقليه از آنها استفاده كرده ايم [1] .

و بدان چنانكه جز حق تعالى كسى حق تشريع ندارد . همچنين حق تعيين امام كه خليفة الله است با حق تعالى است و جز خداوند سبحان احدى حق تعيين خليفه را ندارد , چنانكه فرمود :