اگر كسى پاى بند مسئوليت هاى اسلامى خود باشد , زبان به چاپلوسى و دروغ نگشايد , آشكارا كجى ها و بديها را در سطح اجتماع يا در حوزه ى طبقات قدرتمند اعلام دارد , حقايق را بيان كند , عامرى مردم را به وعده هاى دروغين و پوچ نفريبد و به وضع نابسامان خود دلخوش نسازد , با حرفهاى تلخى كه داروى ناخوشايند توده ى مردم و خنجر جگر شكاف طبقات زورمند است نابسامانيها و بديها را آشكار سازد , از چشم ها مى افتد و از محبت ها محروم مى ماند .

و اين جمله ى پرمغز , اشاره ى رسائى است به فرود آمدن سطح تفكر و بينش مردم و سقوط ارزشهاى اسلامى در معيار جامعه ى منحط و دگرگون شدن قضاوتهاى عمومى و پديد آمدن جريانهاى غلط و انحرافى در زندگى مسلمانان . و بسى واضح است كه پديدار شدن چنين وضعى در زندگى مردمى كه شكل و نظام زندگيشان در آغاز , بر پايه ى ارزشهاى اصيل بنا نهاده شده و قطار جامعه شان بر روى ريل تفكر و روش اسلامى به راه افتاده , جز بوسيله و وساطت