در نامه ى معاويه , بر روى نقطه ضعف اساسى او يعنى جاه طلبى و ميل به جلو افتادن , انگشت گذارده شده بود معاويه در اين نامه نوشته بود([ : همانا حسن بزودى ناگزير از صلح خواهد شد [1] براى تو بهتر است كه پيشقدم باشى نه تابع ][2] و در همين نامه براى او يك ميليون درهم پاداش قرار داده بود [3] و معاويه حريص ترين مردم بر بهره بردارى از تنگناهاى دشمنانش بود

([ ايمان معاويه به پستى و دنائت بشرى , نهايت نداشت اين ايمان از آنجا بود كه وى اعتقاد داشت : با اراده ترين و با فضيلت ترين افراد نيز در لحظه ئى كه ضعف بشرى بر او چيره مى شود و شك و ترديدى كه كمتر كسى از آن مصون است , بر او مستولى مى گردد , ممكن است فريفته و زبون حرص و طمع شود][4] )

اميرالمؤمنين على عليه السلام در توصيه هايش به( زياد) گفته بود( : معاويه , از پيش رو و پشت سر و طرف راست و طرف چپ انسان , پيش مى آيد , زنهار و زنهار از او غافل نباش) [5]

بدين ترتيب , احساس شكست و تسليم شدن به طمع , اين جوان