گفت : چون از نماز خفتن فارغ شودتا روز برپاي باشد . نه رکوع کند و نه سجود .

پس از يوسف پرسيدند :تا روز ايستادن چه عبادت باشد ؟

گفت : نماز فريضه به آساني مي گزارم اما مي خواهم که نماز شب گزارم . همنين اطستاده باشم ، امکان آن نبود که تکبير توانم کرد ، از عظمت او ، ناگاه چيزي به من درآيد و مرا همچنان مي دارد تا وقت صبح .چون صبح برآيد فريضه گزارم .

نقل است که وقتي به جنيد نامه اي نوشت که خداي تو را طعم نفس تو مچشاناد که اگر اين طعم بچشاند ، پس از اين هيچ نبيني .

و گفت : هر امتي را صفوت است که ايشان را وديعت خداي اند که را از خلق خويش پنهان مي دارد . اگر ايشان در اين امت هستند صوفيان اند .

و گفت : آفت صوفيان در صحبت کودکان است و در معاشرت اضداد و در رفيقي زنان .

و گفت : قومي اند که دانند که خداي ايشان را مي بيند . پس ايشان شرم دارند از نظر حق که از مهابت چيزي کنند ، جز از آن وي ، و هرکه به حقيقت ذکر خداي ياد کند ذکر غير فراموش کند در ياد کرد او ؛ و هرکه فرموش کند ذکر اشياء در ذکر حق همه چيز بدو نگاه دارند از بهر آنکه خداي او را عوض بود از همه چيز .

و گفت : اشارت خلق بر قدر يافت خلق است و يافت خلق بر قدر شناخت خلق است و شناخت خلق بر قد رمحبت خلق است وهيچ حال نيست به نزديک خداي تعالي دوست تر از محبت بنده خداي را .

و پرسيدند : از محبت . گفت : هرکه خداي را دوست تر دارد خواري وذل او سخت تر بود و شفقت او و نصيحت او خلق خداي را بيشتر بود .

و گفت : علامت شناخت انس آن است که دور باشد از هرچه قاطع او آيد از ذکر دوست .

و گفت : علامت صادق دو چيز است . تنهايي دوست دارد و نهان داشتن طاعت .