نقلست که کسي فتح را پنجاه درم آورد .گفت در خبر است که هرکه را بي سوال چيزي دهند و رد کند برحق تعالي رد کرده است . يک درم بگرفت و باقي باز داد و گفت با سي پير صحبت داشتم که ايشان از جمله ابدال بودند همه گفتند که به پرهيز از صحبت خلق و همه به کم خوردن ، فرمودند ، و گفت : اي مردمان نه هرکه طعام و شراب از بيمار باز گيرد بميرد . گفتند :بلي ، گفت همچنين دل که از علم و حکمت و سخن مشايخ باز گيرد بميرد و گفت وقتي سوال کردم از راهبي که راه بخداي چگونه است ؟

گفت چون روي براه وي آوردي آنجاست و گفت اهل معرفت آن قومند که چون سخن گويند از خداي گويند و چون عمل کنند براي خداي کنند و چون طلب کنند از خداي طلب کنند و گفت هرکه مداومت کند بر ذکر دل ، آنجا شادي محبوب پديد آيد و هرکه خدايرا برگزيند بر هواي خويش از آنجا دوستي خداي تعالي پديد آيد و هرکه را آرزومندي بود به خداي روي بگرداند از هرچه جز اوست .

نقلست که چون فتح وفات کرد او را بخواب ديدند ، گفتند خداي با تو چه کرد ؟

گفت : خداوند تعالي فرمود که چرا چندين گريستي؟ گفتم الهي از شرم گناهان . فرمود يا فتح فرشته گناه ترا فرموده بودم که تا چهل سال هيچ گناه بر تو ننويسد از بهر گريستن تو . رحمةالله عليه .

32

ذکر احمد حواري قدس الله روحه

آن شيخ کبير ، آن امام خطير آن زين زمان ، آن رکن جهان ، آن ولي قبه تواري قطب وقت ، احمد حواري ، رحمةالله عليه يگانه وقت بود و در جمله فنون علوم عالم بود و در طريقت بياني عالي داشت و در حقايق معتبر بود و در روايات و احاديث مقتدا بود و رجوع اهل عهد در واقعيات بدو بود و از اکابر مشايخ شام بود و بهمه زبانها محمود بود تا بحدي که جنيد گفت : احمد حواري ريحان شام است و از مريدان ابوسليمان دارائي بود و با سفيان عيينه صحبت داشته بود و سخن او را در دلها اثري عجب بود و در ابتدا بتحصيل علم مشغول بود تا در علم بدرجه کمال رسيد ، آنگاه کتب را برداشت و بدريا برد و گفت نيکو دليل و راه بري بودي ما را ، اما از پس رسيدن مقصود ، مشغول بودن بدليل محال بود که دليل ، تا آنگاه بايد که مريد در راه بود چون به پيشگاه پديد آمد درگاه و راه را چه قيمت ؟ پس کتب را بدريا رها کرد و بسبب آن رنجهاي عظيم کشيد و مشايخ گفتند آن د رحال سکر بود .