نام کتاب : بررسي نظريه هاي نجات و مباني مهدويت نویسنده : ابراهیم آودیچ جلد : 1 صفحه : 82
فصل اول: غيبت امام مهدى (عج)
امام على بن ابيطالب(عليه السلام) در چند مرحله مسأله ى غيبت حضرت مهدى (عج) را با زمينه سازى حساب شده و منسجمى مطرح مى كند.
اين كار به صورت تصادفى انجام نگرفته است، بلكه آن امام با توجه به ظرفيت و كشش فكرى افراد و شيوه هاى صحيح آموزشى و با
در نظر گرفتن سير طبيعى و خارجى وقايعى كه در آينده پيش خواهد آمد به تبيين و تشريح امور مى پردازد.
مرحله ى اول
آن حضرت با صراحت به ضرورت وجود حجت الهى در روى زمين و بلكه كل
نظام عالم هستى اشاره مى كند، مى فرمايد: «...لا تخلوالارض
من قائم لله بحجّة إمّا ظاهراً مشهوراً و إمّا خائفاً مغموراً; هرگز زمين
از حجت الهى كه با دليل و برهان براى حاكميت بخشيدن به
احكام و ارزش هاى دينى قيام نمايد، خالى نخواهد بود . حجت خدا عالم يا به
صورت شناخته شده آشكار ـ مثل يازده امام(عليهم السلام) ـ در
ميان مردم زندگى مى كند و يا در اثر فراهم نبودن شرايط مناسب به طور پنهان و
نا شناخته به سر مى برد».[1]
حضرت على(عليه السلام) در روايت ديگرى پس از اشاره به ضرورت وجود
امام معصوم(عليه السلام)در روى زمين و تبيين مسؤوليت
هاى او، مى فرمايند: حجت خدا گاهى به صورت علنى به طورى كه همه ى او را مى
شناسند در ميان مردم حضور دارد، اما به دليل فراهم نبودن
شرايط زمام امور را در دست ندارد، گاهى نيز به دلايلى به اراده ى خداى
متعال از ديده مردم پنهان مى شود. در چنين مواقعى آنان در انتظار
به سر مى برند. توجه به اين نكته ضرورى است كه در دوران غيبت گرچه جسم
[1]ـ نهج البلاغه (گردآورى: السيد الشريف الرضى)، [طبق نسخه ى فيض الاسلام].
نام کتاب : بررسي نظريه هاي نجات و مباني مهدويت نویسنده : ابراهیم آودیچ جلد : 1 صفحه : 82