درجه ثالثه مقام فناء در ذات است كه فناء در احديت گويند و در اين مقام همگى اسماء و صفات از صفات لطف همچون رحمن و رحيم و رازق و منعم , و صفات قهر مانند قهار و منتقم را مستهلك در غيب ذات احديت نمايد و به جز مشاهده ذات احديت هيچگونه تعينى در روح او باقى و منظور نماند حتى اختلاف مظاهر همچون جبرئيل و عزازيل و موسى و فرعون از چشم حقيقت بين صاحب اين مقام مرتفع شود مهر و خشم حق , بسط و قبض , عطا و منع وى , بهشت و دوزخ براى او يكى گردد صحت و مرض , فقر و غنى , عزت و ذلت برابر شود , در اين مرحله است كه شاعر عارف الهى نيك سروده كه گفت :

گر وعده دوزخ است و يا خلد غم مدار *** بيرون نمى برند تو را از ديار دوست