الهى هب لى كمال الانقطاع اليك وانر ابصار قلوبنا بضياء نظرها اليك حتى تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الى معدن العظمه وتصير ارواحنا معلقه بعز قدسك , الهى واجعلنى ممن ناديته فاجابك ولاحظته فصعق لجلالك , فناجيته سرا و عمل لك جهرا

بار پروردگارا به من انقطاع كامل به سوى خود عطا فرما و ديده هاى دل ما را به نورى كه با آن نور تو را مشاهده كند روشن ساز , تا آنكه ديده بصيرت حجابهاى نور را دريده و به معدن عظمت واصل گردد و ارواح ما به عز قدس تو در پيوندد

بار خدايا من را از آنان قرار ده كه چون او را ندا كنى ترا اجابت مى كند و چون به او متوجه شوى از تجلى جلال و عظمت تو مدهوش مى گردد , پس تو با او در باطن راز گفته و نجوا مى كنى و او در عيان به كار تو مشغول است [1]

[1] امام خمينى ( ره ) در كتاب شريف اسرار الصلوه در مورد اين فقره از دعاى شعبانيه مى فرمايد : آيا مناجات شعبانيه را كه از حضرت امير و اولاد معصومين او - سلام الله عليهم - وارد شده مكرر خواندى و تفكر و تدبر فقرات آن كردى كه غايت القصوى آمال عارفان و منتها آرزوى سالكان همين فقره شريفه از آن دعاى شريف است الهى هب لى كمال الانقطاع اليك وانر ابصار قلوبنا بضياء نظرها اليك , حتى تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الى معدن العظمه و تصير ارواحنا معلقه بعز قدسك

در كتاب آداب الصلاه نيز بعد از ذكر همين فقره از دعا آمده است :

آيا اين حجب نور چيست ؟

آيا نظر به حق مقصود گلابيهاى بهشت است ؟