داراي معاني متفاوتي در متون مختلف هستند. مثلاً معناي فقهي اين واژه مربوط به ازدواج و ارث است، ولي نمي توان فرض كرد كه در همه آيات معناي فقهي كفر مراد باشد. حتي در جاي جاي متون فقهي واژه هاي كفر و يا كافر معناي متفاوت از هم دارند. براي مثال، در مورد كشتن كافران هنگام جنگ، نظر برخي از مفسرين اين است كه فقط كشتن كافر حربي مورد نظر است، و كودك زن و بيمار از اين امر مستثني هستند. برخي از مفسرين، در مورد سرزنش مشرکين در قرآن، ادعا کرده اند که اين شماتت صرفاً به مشرکين شبه جزيره عربستان اختصاص دارد، در حالي كه برخي ديگر آن را تعميم داده اند.

تعريف فقهي كفر به مسأله نجات ربطي ندارد، زيرا تعريف فقهي مربوط به اين مسأله است كه مثلاً بر اساس شريعت با غير مسلمانان چگونه رفتار شود، در حالي كه نجات و رستگاري مربوط به مقام باطني فرد است.

معناي لغوي كفر پوشش است. كافر کسي است كه خود را از حقيقت اسلام مي پوشاند. كفر حالتي انفعالي نيست كه به همه كساني اطلاق شود كه به اسلام معتقد نيستند، بلكه حالتي فاعلي مربوط به باطن فرد است كه مانع از پذيرش هدايت الهي مي شود. آنچه كه موجب ورود كافر به جهنم است، سركشي او نسبت به خدا و انكار او نسبت به هدايت الهي توسط پيامبران خداست. كفر، كافر را از خدا مي پوشاند و اين جدايي از خدا جهنم محسوب مي شود.

2.شروط

علماي شيعه در اين امر كه وعيد الهي شامل حال تمام افرادي نمي شود كه اعتقادات نادرست دارند، اتفاق نظر دارند. كودك نابالغ، ديوانه و سفيه از جمله كساني هستند كه از اين امر مستثني هستند. گروه ديگر، افراد ناشنوا و ناگويا و نيز كساني هستند كه در فاصله بين پيامبران از دنيا رفته اند.[1] درباره