و كوتاه سخن آنكه اين امور و هر چه جز اينها - كه از لوازم يك ( ( نظام اجتماعى ) ) بشمار ميرود - همه بايد با ملاحظه حقوقى كه براى ( ( انسان ) ) در نظر است , تعيين گردد و در حقيقت شناخت انسان و حقوق ويژه ى اوست كه نظام اجتماعى را بوجود مى آورد

بديهى است , هر نظام اجتماعى كه با الهام از آن جهان بينى بوجود نيامده و از آنگونه طرز تفكرى مايه نگرفته و خلاصه مبتنى بر شناخت جهان و انسان نباشد , غير طبيعى و متكلفانه است و هرگز نمى توان به پايدارى و دوام آن , و نيز به برآمدن نيازمنديهاى طبيعى بشر در سايه آن اميدوار بود

در چنين جامعه اى , فعاليت و حركت افراد , با نظام جهان آفرينش و حتى باسرشت انسانى خود آنان , هماهنگ و يكنواخت نيست , و هر آنگاه كه اين هماهنگى از اجتماعى رخت بر بندد , سعادت و نيكبختى واقعى نيز