«وحدت» دير و معبد روح انسانى است زيرا سالكى كه مجرّد از اغراض و اميال دنيوى گرديده باشد به مقام وحدت راه مى يابد. و چون روح آدمى كه از عالم معنى است و اصل و حقيقت بقاء نيز مقام وحدت است بنا بر اين روح جاودانه و باقى در بقاى وحدت مى باشد.

روح اللّه ‌ اشاره به حضرت عيسى «ع» است. زيرا او روح كامل و مظهر اسم  اللّه  است.

روح القدس ‌ اشاره به جبرئيل است.

تجرّد و بريده شدن از دنيا و پاك گشتن از كثرات و عادات و تعلقات مادّى، از حضرت عيسى(عليه السلام) سر مى زند و از او پيدا و ظاهر مى گردد زيرا روح الله ـ عيسى(عليه السلام)ـ به وسيله روح القدس -جبرئيل ـ و نفخ او پيدا و آشكار مى شود و در حقيقت خداوند است كه در صورت جبرئيل روح خود را در حضرت عيسى مسيح دميده است.

حضرت عيسى(عليه السلام) كه روح الله است و به حكم ﴿و نفخت فيه من روحى﴾[1] خدوند از روح خودش در جسم او دميده است، در برابر تو كه انسان مى باشى روح و حقيقتى است كه مظهر آن اسم «الله» است و از جبرئيل كه روح القدس است در آن روح و جانى كه از طرف خداوند در تو و با تو همراه است نشانى دارد.

ناسوت ‌ عالم اجسام و جهان سفلى است. (ف-ع)