فرزندى كه نيك انديش و با تدبير، نيك بخت و سعادتمند باشد و از اخلاق و كمالات پدر بهره داشته باشد همچون ميوه پخته و پاك درخت است كه هدف نهايى و مقصود درخت مى باشد.

آن فرزندى كه از پدرى نيكو خصال با كمالات اخلاقى و صفات انسانى زاده شده باشد ولى جاهل و نادان باشد به طورى كه نتواند نيك را از بد و بد را از نيك تشخيص و تميز دهد هرگز نمى تواند راهنما و شيخ قوم گردد زيرا رهبرى و مقام ارشادى مريد به اصل و نسب بستگى ندارد.

در حقيقت مريدى آموختن علم دين است تا سالك به وسيله آن بتواند به صفاى باطن چراغ دل را به نور كشف و مشاهده حق روشن و منوّر بگرداند.

مُرده ‌ اشاره به شيخ جاهل و نادان است.

آن شيخ جاهل و نادان كه تو مريد او گشته اى همچون مرده است. آيا كسى از مرده علم مى آموزد؟ و آيا كسى از خاكستر چراغ روشن مى كند؟هرگز چنين نمى شود. پس تو نيز طريق معرفت و طلب علم از شيخ جاهل و نادان مجوى.

زنار ‌ ب861

با وجود عارفان كامل و پيران واصل، آن شيخ زاده جاهل و نادان رهبر و مقتداى