به نام آنكه ‌ «چون ذكر حق بالاتر از ذكرى است كه حامد در لفظ بياورد و در نظر عارف عظمت نام خداوند به حدّى است كه در حرف نمى گنجد، به همين خاطر شيخ محمود شبسترى نام الله را نياورده، و از لفظ «آنكه» استفاده كرده است.»[1]

جان ‌ روح آدمى است كه به تعبير عرفا همچون مرغى است كه سير عالم بالا را دارد و زنده كننده اجسام است.

سعدى در اين باره گويد:

فكر ‌ سير معنوى از ظاهر به باطن و از صورت به معنى و از صفات به ذات است، وسيله رفتن به سوى الله است.(ش-ل)

چراغ ‌ وسيله روشنايى است، منبع نور است.

دل ‌ واسطه بين جان و نفس است. بنابراين دل حالت برزخ را دارد يعنى از جان و نفس استفاده مى كند. به عبارتى از جان مستفيض مى گردد امّا به نفس فيض مى رساند.»[3]

نور ‌ وسيله رفع كدورت و تاريكى است.

دل آدمى معدن علم و كمالات روح انسانى و مظهر تجليات الهى است. دل را به آن سبب به چراغ تشبيه كرده است كه دل همانند چراغ، راهنما و راه گشاست. بنابراين جمال حقيقت بوسيله دل پاك آدمى قابل ديدن است.