مجازى و از ناپاكى هاى وجود پاك گرداند و تو در آن حالت محو وجود حقّ شوى.

مِىْ ‌ ب757

سردى ‌ فسردگى، تظاهر

از مى محبّت و عشق به وصال حقّ نوش كن و به واسطه مستى عشق او حقّ را در خود مشاهده كن و خود را از سردى و فسردگى كه صفت زاهدان بى علم است رها كن زيرا آنها باطن را گذاشته و صورت را گرفته اند. بنابراين عاشقان بد مستى كه آتش شوق و طلب در باطن آنها شعلهور و از صورت و ظاهر گذشته و نظر به معنى و باطن دارند از زاهدان عافيت طلب صورت آرا و متظاهر بسيار بهترند.

حجاب ظلمت ‌ اشاره به لذّات مادّى و شهوات نفسانى دارد.

حجاب نور ‌ اشاره به عباداتى است كه بر حسب عادت باشد.

كسى كه به واسطه تعلّقات و تعيّنات مادّى از درگاه حق دور افتاده باشد حجاب ظلمانى براى او بهتر از حجاب نورانى است زيرا اينان طاعت و عبادت خود را نيك مى پندارند و آنرا تسبيح حقّ مى دانند.حال آنكه چنين نيست زيرا﴿قل هل ننبّئكم بالاخسرين اعمالا الّذين ضلّ سعيهم فى الحيوة الدّنيا و هم يحسبون انّهم يحسنون  صنعاً﴾[2]