حديث ‌ ب 760

زلف ‌ ب 760

مَجانين ‌ جمع مجنون، ديوانگان (ف-م)

شيخ: از من عاشق درباره زلف معشوق چيزى مپرس زيرا تعيّن زلف پرچين و شكن معشوق زنجيرى است در پاى عاشق كه سبب گرديد تا عاشقان و ديوانگان كوى عشق، ره به سوى معشوق نبرند و به وصال او نرسند. بنا بر اين زنجير ديوانگان عاشق كه مراد زلف معشوق است نجنبانيد زيرا سبب همه بلاها و گرفتارى هاى عاشق، زلف معشوق است.

حافظ[1] در اين باره گويد:

قدّ ‌ قد و قامت معشوق عبارت از امتداد حضرت الهيّت است كه برزخ وجوب و امكان است.(ش-ل)

دوش ‌ «صفت كبريايى حق را گويند»[2].

سبب بيان «دوش» آن است كه حق تعالى به واسطه ظلمت و كثرت، مناسبت به شب دارد.

از قامت راست معشوق كه به حقيقت در اعتدال و راستى است سخن به ميان