احوال ‌ «موهبت هاى الهى، و همچون برق هستند كه ثابت نمى مانند و اگر ثابت بمانند «حديث نفس» گفته مى شوند»[1]

عارفى كه از مرحله صورت گذشته و صاحب مقامات و احوال معنوى شده است از عبارات «رخ» و «زلف» و «خط» و «خال» در جستجوى چه چيزى است؟ واضح است كه هدف شيخ از بيان اين مطلب آن است كه اين عبارات معانى خاص و اصطلاحى است كه جز عارف، كسى بر آن واقف و آگاه نيست.

عالم ‌ دنيا، عالم ماده و صورت

عيان ‌ آشكار، پيدا

آن جهان ‌ عالم ملكوت، عالم غيب

هر چه از ممكنات عالم در اين دنيا ظاهر و آشكار شده است، وجود حقيقى آنها همچون آفتاب در عالم ملكوت است و نمود آنها در عالم مُلك و مادّه همانند سايه و عكس آن آفتاب حقيقت است.

جهان ‌ مراتب موجودات عالم منظور است.

براى دانستن مفاهيم زلف و خال و خط و ابرو به بيت شماره 715 رجوع شود.

ممكنات و موجودات عالمِ هستى همچون «زلف» و «خال» و «خط» و «ابرو» مى باشند كه هر يكى دليل خاصى از اسماء و صفات ذات مى باشند و با وجود تفاوت