نافرمانى پشيمان شد، خداوند او را پذيرفت و هدايت كرد.﴿ثم اجتباه ربّه فتاب عليه و هدى﴾[1] و آدم را از همه چيزها برگزيد ﴿و لقد كرّمنا بنى آدم﴾[2]

بنابراين اين بيت تأكيد و تأييدى است بر عدم اختيار آدمى از خود. زيرا هر آنچه خداوند مقرّر كرده است اجرا مى شود و ابليس با آن همه طاعت مغضوب و مطرود حقّ مى گردد و آدم با عصيان و نافرمانى مقبول و محبوب او مى گردد و برگزيده  مى شود.

مرحوم ‌ رحمت كرده شده، آمرزيده(ف - م)

مغفور ‌ آنكه گناهش بخشوده شده، آمرزيده(ف - م)

عجيب تر از ردّ و قبول ابليس و آدم كه شرح آن در بيت 542 بيان شد، اينكه ابليس ترك سجده آدم كرد و از فرمان حقّ، سركشى كرد ولى لطف و رحمت خداوند نصيب آدم شد و از همه او برگزيده شد.

آن ديگر ‌ منظور ابليس است.

مَنْهى ‌ نهى شده، باز داشته(ف - م)

ملعون ‌ نفرين شده، رانده از نيكى و رحمت(ف - م)

همچنين آدم از نزديك شدن به ميوه ممنوعه منع مى شود و به سبب گناه و نافرمانى او، ابليس مورد طعن و لعن قرار مى گيرد. آفرين و تحسين بر حكم خداوندى كه چند و چه و چون در فرمان و راه ندارد و او هر چه بخواهد انجام