داير ‌ گردنده، گردان

ساير ‌ سير كننده، رونده، جارى

چون هر چيزى در نهايت به اصل خود بر مى گردد و از هر نقطه اى از اين دايره دوباره دايره اى ظاهر مى شود كه آن نقطه اوّل (مركز اولين دايره) نيز مركز تمام دايره هايى است كه حول آن مى گردد و محيط دايره نيز در دابره هاى ديگر همان دايره اولى است، بنا بر اين در حقيقت مركز همه دواير همان ذات حق است و غير از او موجودى وجود ندارد.

چون به حكم ازلى مراتب همه موجودات عالم و آفرينش آنها به يكديگر پيوسته و مرتبط مى باشد نابودى يك ذرّه از عالم نابودى كل عالم را در پى دارد همچون حلقه هاى زنجيرى كه به هم پيوسته اند اگر يك حلقه از بين برود زنجيره از هم خواهد گسيخت از طرفى ديگر چون حقيقت ذرّه و عالم ذات، واحد است. اگر حقيقت ذره نابود شود همه عالم نابود گرديده است. همچنين اجزاء عالم وضع و ترتيب خاصى در مراتب آفرينش دارند هرگاه يك ذرّه را از جاى خود بردارند يا جا به جا كنند، آن موضع نيز نابود مى شود و ترتيب عالم به هم مى خورد و اختلال به وجود مى آيد.

چون آفرينش موجودات عالم به موجب حديث «كنت كنزاً مخفيا فاحببت ان اعرف