مواقف کريمه

توفيق زيارت کعبة مشرّفه،‌ نخستين عبادتگاهي که روي زمين و به فرمان حضرت حق براي عبادت انسان بنا شد، توفيقي خاص و عنايتي ويژه از سوي خداي مهربان است که نصيب بندة مؤمن مي‌شود.

زائر از برکت اين سفر، به ثواب عظيم و پاداش فراواني مي‌رسد که در ديگر سفرها چنين ثواب و پاداشي براي او ميسّر نيست.

در اين سفر روحاني و معنوي، چشم انسان به کعبه روشن مي‌شود و به زيارت خانه‌اي موفّق مي‌گردد که دو پيامبر بزرگ الهي، حضرت ابراهيم و اسماعيل (عليهما السلام) با کمال خلوص آن را بنا کردند[1] تا قبلة عبادت عابدان، و رويکردي معنوي به سوي حق باشد.

کعبه، يک سنگ نشاني است که ره گم نشود

حاجي، احرام دگر بند ببين يار کجاست!

[1] بقره/ 127 (وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْراهِيمُ الْقَواعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْماعِيلُ...).