قرآن برباد مي‌رود:

(وَ قَدِمْنا إِلي ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً)؛ [1]

«و ما به بررسي و حسابرسي هر عملي که به عنوان عمل خير انجام داده‌اند مي‌پردازيم، ‌پس همة آنها را [که به نيت غيرخالصانه و به ريا و خودنمايي انجام گرفته] غباري پراکنده مي‌سازيم».

زائر بايد با توجه به خدا و قيامت و الگو گرفتن از اولياي الهي به‌ويژه انبيا و اهل بيت (عليهم السلام) نيتش را خالص قرار دهد و آن را آلوده به هواي نفس ننمايد و در اين عبادت جز به «وجه الله» نظري نداشته باشد:

(إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَلا شُكُوراً).[2]

باري، هدف زائر بيت الله الحرام نبايد سياحت،‌ تجارت،‌ استراحت، تماشاي مملکت ديگر و... باشد؛ چرا که به پيکرة معنويت اين سفر خدشه وارد مي‌شود.

در هر صورت اگر عمل،‌ حرکت، کوشش و انجام مسؤوليت بر نيت پاک و صادقانه استوار باشد، ماندني است و شايستة قبولي حضرت حق!‌ و پاداش بزرگ و اجر عظيم برآن مقرر خواهد شد.

[1] فرقان/ 23.

[2]انسان/ 9.