گردد و دادگستري‌ها بيکار شوند، و زندان‌ها در گوشه گوشة ممالک اسلامي به گلستان و بوستاني براي زندگي پاکان تغيير شکل دهد.

اتمام عمل، هميشه با حصول نتيجه منظور است، اگر زائر در سفر حج خود به حقايق الهي و نظامات اسلامي، و حالات ملکوتي آراسته شد و درون و برونش و مال و اموالش از ناپاکي‌ها و ناخالصي‌ها پيراسته گشت و پس از بازگشت، چه با عمل و چه با گفتار، مبلّغ حقايق شد و براي خدا واقعيات معنوي را به ديگران انتقال داد، حج و عمره را به اتمام رسانده است.[1]

2. نيت

زائر بايد به حقيقت نيت خود پيش از سفر، توجه داشته باشد؛ هر عبادتي که با نيت صادقانه و براي خدا انجام گيرد، عبادت واقعي محسوب مي‌شود و شايستة قبولي درگاه حق بوده، مستوجب پاداشي عظيم است.

عبادت، اگر خالصانه و به قصد فرمان بردن از حق صورت گيرد، به تکليف عمل شده، و اگر غير از اين باشد، ‌مشقّت و زحمتي بدون پاداش از انسان صادر شده

و قابل قبول حق نخواهد بود؛ و در نهايت در پروندة

عمل به عنوان اداي تکليف ثبت نمي‌شود. و به فرمودة

[1] {اَتِمُّوا الْحَجَّ وَالْعُمْرَةَ لِلَّهِ...}؛ بقره / 196.