شيعه‌اى خدمت موسى بن جعفر (ع) آمد و گفت: يا ابن‌رسول الله! بغل‌دستى من در بازار، يك خياط است. اين خياط لباس كارگزاران بنى‌عباس را مى‌دوزد. وزير، وكيل، ارتشى، شهربانيچى و همه اداره‌اى‌هاى بنى‌عباس لباسشان را پيش او مى‌آورند و او به اصطلاح، لباس دولتى مى‌دوزد. اين فرد گاهى طرف‌هاى غروب كه ديگر آفتاب رفته و هوا كمى كم رنگ شده‌است، سوزنش را مى‌آورد و به من مى‌دهد و مى‌گويد، من چشمم درست نمى‌بيند، شما اين نخ را براى من در اين سوزن بكن، چكار كنم؟ آيا من اگر اين كار را براى او انجام بدهم، كارم عيب ندارد؟ به جايى بر نمى‌خورد؟

فرهنگ شيعه و احتياط درباره ميل به ستمكاران‌

فرهنگ شيعه واقعاً عجب فرهنگ عجيبى است! چقدر شيعيان واقعى محتاطند! اين‌ها همه جزء روشنگرى‌هاى دين ماست. بحث‌ما راجع به روشنگرى‌هاى خداست. اين روشنگرى‌ها در قرآن و در زمان پيغمبر و در زمان ائمه است. اين‌ها جزء روشنگرى‌هاست كه ما بدانيم و اين گونه رفتار كنيم و اين گونه زندگى نمائيم. گفت: يا ابن‌رسول‌