بفهمند، او را بكشند؛ يا لااقل اذيت و آزار جسمى و روحى غير قابل تحمل كنند، آيا در چنين فرضى جايز است قبل از آنكه آنان متوجّه قضيه شوند، بچه را سقط كند؟

جواب: در فرض سؤال، اذيت و ترساندن دختر حرام است. در صورتى كه دختر اطمينان دارد و احتمال عقلايى بدهد كه اگر جنين را سقط نكند مورد اذيت و آزار غير قابل تحمل قرار مى‌گيرد و در عسر و حرج شديد واقع مى‌شود، در چنين فرضى بعيد نيست كه سقط جنين حرام نباشد. ولى بايد ديه آن را بدهد. و مشهور بين فقها اين است كه ديه ولد الزنا به مقدار ديه حلال‌زاده است. ولى احتياطا ديه آن را با حاكم شرع مصالحه كنند.

سؤال 1956: زنى از زنا داراى حمل شده، و بچه را كه حدود هفت‌ماهه بوده، سقط كرده است، آيا بايد ديه بدهد؟ و بر فرض كه ديه لازم است، به چه كسى بدهد؟ و آيا تكليف ديگرى هم از جهت سقط جنين متوجه او شده است يا نه؟

جواب: در فرض سؤال كه اسقاط جنين موجب قتل او شده است ديه دارد. كه بنابر مشهور بين فقها، ديه ولد الزنا به مقدار ديه حلال‌زاده است. ولى احوط آن است كه با حاكم شرع مصالحه كنند. و ديه آن حكم تركه شخص بدون وارث را دارد. كه وارث آن امام عليه السّلام است، و در زمان غيبت بايد به مجتهد جامع الشرائط بپردازد، و علاوه بر ديه بايد فورا توبه كند. و بنابر احتياط كفاره جمع نيز بر عهده او مى‌باشد.

زدن فرزند

سؤال 1957: آيا پدر يا مادر مى‌تواند فرزند خود را براى تأديب بزنند؟

جواب: در صورت انحصار طريق تأديب به زدن، مانعى ندارد. ولى بايد موجب ديه نشود.

سؤال 1958: اگر پدر فرزند خود را براى تأديب بزند، و عمل او موجب جراحت يا سياهى يا قرمزى پوست شود، آيا ديه دارد؟ و اگر براى تشفّى خاطر و در اثر غضب بزند، آيا ديه دارد يا نه؟

جواب: در هر صورت ديه ثابت است.