سؤال 1431: در صورت جواز متعه، اهل كتاب در كشورهاى غربى، آيا صيغه عقد بايد به زبان عربى خوانده شود، يا همان توافق بين دو نفر بر زمان و مهريه معلوم (در قالب هديّه) كفايت مى‌كند؟

جواب: متعه اهل كتاب مانعى ندارد و صيغه عقد بايد به عربى صحيح خوانده شود و اگر خود مرد و زن نتوانند صيغه را به عربى بخوانند، چنانچه ممكن باشد احتياط واجب آن است كه كسى را كه مى‌تواند به عربى صحيح بخواند وكيل كنند.

و اگر ممكن نباشد، خودشان مى‌توانند به غير عربى بخوانند. اما بايد لفظى بگويند كه معنى زوّجت و قبلت را بفهماند و هديه هم به عنوان مهريه كفايت نمى‌كند.

سؤال 1432: اگر فردى به علت ندانستن حكم، ازدواج معاطاتى كرده باشد، وظيفه‌اش چيست؟

جواب: بايد بلافاصله از هم جدا شوند و در صورت تمايل مى‌توانند صيغه ازدواج بخواند.

سؤال 1433: اگر عاقد از شرايط نكاح و معناى صيغه، آگاهى نداشته باشد، آيا عقد نكاح صحيح است؟

جواب: در صورتى كه معناى صيغه نكاح و قصد انشا را نداند، نكاح باطل است.

سؤال 1434: اگر كسى سواد خواندن و نوشتن داشته باشد و هنگام عقد خواندن، قصد انشاء كند، آيا مى‌تواند صيغه را جارى كند؟

جواب: لازم است از خصوصيّات و شرايط عقد، اطّلاع داشته باشد.

سؤال 1435: در بعضى از محلّات ايران، مشاهده مى‌شود كه اهالى، پايبند به عقايد مذهبى نيستند و مسائل دينى را بلد نيستند. مثلا در امر ازدواج و موضوع عقد به تراضى بين زن و مرد، اكتفا مى‌كنند و قباله‌اى درست مى‌كنند و در محضر در دفترى ثبت مى‌كنند و پس از عروسى و امر زناشويى اگر به اهل علم و عالمى رسيدند، صيغه عقد را جارى مى‌كنند و اين‌