يدكى، با ماشين ديگرى به شهرستانى در پنج فرسخى برود و برگردد. با توجه به اينكه ماشين، وسيله شغل و كار او مى‌باشد، آيا در اين سفر، كه براى تهيّه لوازم ماشين سفر كرده نمازش قصر مى‌شود يا اين سفر جزء سفر شغلى محسوب مى‌شود؟

جواب: اين سفر شغل محسوب نمى‌شود و احكام مسافر را دارد.

سؤال 502: فرموده‌ايد: كسى كه شغلش مسافرت است اگر ده روز يا بيشتر در وطن خود بماند چه قصد ماندن ده روز را داشته باشد و چه بدون قصد بماند، بايد در سفر اول كه مى‌رود نماز را شكسته بخواند. حال اگر كسى در غير وطن خود ده روز بماند وظيفه‌اش در سفر اول چيست و آيا فرقى بين قصد ده روز و عدم قصد وجود دارد؟

جواب: اگر قصد ده روز در غير وطن كرده، در سفر اولى كه بعد از ده روز مى‌رود نماز را شكسته بخواند. ولى اگر ده روز در غير وطن بدون قصد اقامت مانده در سفر اول بنابر احتياط واجب نماز را هم تمام و هم شكسته بخواند.

سؤال 503: اين جانب اهل قم مى‌باشم و شغلم رانندگى است كه مسافر به تهران مى‌برم.

در يكى از سفرها ده روز با قصد اقامه در تهران ماندم و مجددا مسافر به قم آوردم و بنا دارم باز مسافر ببرم، بفرماييد سفر اول من تا كجا پايان مى‌يابد؟

جواب: وقتى از تهران سفر خود را آغاز كرديد و به قم رسيديد سفر اول شما محقق شده و همين كه مجددا و بدون ماندن ده روز در قم، مسافر برديد سفر دوّم شما شروع و نماز تمام و روزه صحيح است.

سؤال 504: شخصى كه شغلش مسافرت بوده، بعد از ماندن ده روز در وطن جنسى را از شهر خود به اصفهان كه فاصله آن بيش از هشت فرسخ است برده و جنس در آنجا فروش نرفته لذا آن را به شهركرد برده، آيا همين كه به شهر كرد رفته، سفر دوم است و نماز را تمام بخواند؟

جواب: سفر اول از وطن به مقصد (اصفهان) است و از آنجا به مقصد ديگر (شهركرد) سفر دوم محسوب مى‌شود و بايد نماز را تمام بخواند.

سؤال 505: شخصى كه شغلش سفر است و اهل آبادان مى‌باشد، در سفر شغلى به‌