نماز قضا

نماز قضا، نمازى را گويند كه بعد از وقت خوانده شود.

مسأله 312: انسان بايد نمازهاى واجب را در وقت معين آن بخواند و چنانچه بدون عذر نمازى از او قضا شود، گناهكار است و بايد توبه كرده و قضاى آن را هم بجا آورد.

مسأله 313: در دو مورد بجا آوردن قضاى نماز واجب است: الف: نماز واجب را در وقت آن نخوانده باشد. ب: بعد از وقت متوجه شود نمازى كه خوانده باطل بوده است.

مسأله 314: كسى كه نماز قضا دارد، نبايد در خواندن آن كوتاهى كند، ولى واجب نيست فوراً آن را بجا آورد.

مسأله 315: قضاى نمازهاى روزانه كسى كه ترتيب قضا شدن خود را مى‌داند، بنا بر احتياط واجب بايد به ترتيب خوانده شود؛ مثلًا كسى كه يك روز نماز عصر و روز بعد نماز صبح را نخوانده، بايد اوّل نماز عصر و بعد از آن نماز صبح را قضا كند. كسى كه نمازى از او قضا مى‌شود به احتياط واجب قبل از نماز واجب بعدى بايد قضاى آن را بخواند و در اين مورد رعايت ترتيب لازم نيست.

مسأله 316: كسى كه مى‌داند نماز قضا دارد، ولى تعداد آنها را نمى‌داند؛ مثلًا نمى‌داند چهار تا بوده يا پنج تا، چنانچه كمتر را بخواند كافى است.

مسأله 317: اگر تعداد آنها را مى‌دانسته، ولى فراموش كرده‌