مرحله دوّم قيام كه امكان پيروزى نظامى براى آن حضرت بود، مى‌خواست با تشكيل حكومت صد در صد اسلامى، اسلام و مسلمانان را زنده كند. پس در نظر امام تنها وسيله زنده كردن اسلام تشكيل حكومت اسلامى، مانند حكومت اميرالمؤمنين بود نه كشته شدن آن حضرت، كه جهان اسلام؛ بلكه جهان انسانيّت را از چنين رهبر عظيمى محروم مى‌كرد. [1]

در پاسخ «محبّ الدين خطيب» كه مى‌گويد: «حسين اقدام به سفرى كرد كه براى خودش و براى اسلام و براى امّت مسلمان تا امروز و تا روز قيامت زيان‌آور بود» [2] آورده است كه:

حادثه كربلا را امام حسين عليه السلام بوجود نياورد؛ بلكه آن حضرت در مرحله سوّم قيام براى جلوگيرى از جنگ و خونريزى كوشش فراوان كرد و اين عمّالِ حكومتِ جنگ‌طلب يزيدى بودند كه بر خلاف رضاى امام عليه السلام اين حادثه خونين را به وجود آوردند و اين ضربتى بود كه حكومت يزيد به اسلام زد، نه حسين بن على عليه السلام». [3]

آن چه ياد شد و مواردى از اين دست، بيانگر آن است كه مؤلّف حادثه كربلا و شهادت امام حسين عليه السلام را براى اسلام و مسلمانان خسارت مى‌داند.

جهاد در اسلام‌

جهاد اسلامى به عنوان يك اصل دينى و يك ضرورت، براى تبليغ دين و بقاى امت اسلام، از منز لت و اهميت فراوانى برخوردار است. گاهى جهاد، گرچه‌

[1]. همان، ص 383.

[2]. همان، ص 238.

[3]. همان، ص 242.