سوى ديار باقى رفت از جهان فانى‌

آيينه فقاهت فاضل لنكرانى‌

نخل حريم ماتم از هجر آيت عشق‌

در فصل درد آمد با قامت كمانى‌

در سوگ اين فقيه ربانى مجاهد

گرديد چشم و دل را هنگام خون‌فشانى‌

تاعطر حق پرستى بر جان ما نشاند

افراخت قامت آن گل در حال ناتوانى‌

خورشيد بود و مى‌رفت آن سوى كهكشانها

يعنى چراغ دل‌ها گرديد آسمانى‌

آن مرجعى كه استاد در پيش كفر و باطل‌

جز حق نرفت راهى در پيرى و جوانى‌

چون حوزه‌هاى دينى از داغ جانگدازش‌

دارم سرشك پرپر، دارم دل خزانى‌

هرگاه داغ زهرا مى‌سوخت جان او را

مى‌ريخت روى چهره گلهاى ارغوانى‌

ياسر، از اين شراره چون شعله شعله دارد

با داغ هم نشينى، با درد همزبانى‌

كمترين- محمود تارى (ياسر)