طلابى را كه سرباز امام زمان (ع) هستند با دست‌بند به طرف كلانترى ببرند؟!

آيت‌الله بروجردى با تأثّر مى‌پرسد: با چشم خود ديدى؟ جواب مى‌دهد: بله. آيت‌الله بروجردى رئيس شهربانى را احضار مى‌كند و با غيظ تمام مى‌گويد: پير و خرفت شده‌اى؟ به طلبه دست‌بند مى‌زنى؟ برگرد. رئيس شهربانى كه خيلى ترسيده بود، فرار مى‌كند.

پس از آن، سر و صداى زياد در حوزه به راه مى‌افتد و دروس تعطيل مى‌شود و اعتصاباتى به راه مى‌افتد تا بالأخره آن دو آزاد مى‌شوند. [1]

در صحنه سياست و ارتباط با امام خمينى‌

ايشان با امام خمينى ارتباط زياد و رفاقت داشت. آيت‌الله محمد فاضل لنكرانى در مورد اين ارتباط مى‌گويد: «نه تنها حضرت امام از دوستان نزديك پدرم بود، بلكه بين آن دو رفت و آمد زياد بود و من ايشان را در منزلمان زياد مى‌ديدم.» [2] گويا اين روابط تأثير زياد بر ديدگاههاى سياسى فاضل قفقازى داشته است. پس از تصويب انجمنهاى ايالتى و ولايتى، با اينكه آيت‌الله بروجردى از دنيا رفته بود و امثال او پشتيبان خود را از دست داده بودند، در تاريخ 20/ 8/ 1342 طىّ تلگرافى تند به اسدالله علم- نخست‌وزير وقت- اعتراض خود را اعلام كرد و خواستار لغو آن شد:

[1]. ستارگان حرم، ج 12، ص 274- 275، به نقل از حجتالسلام سعيد اشراقى.

[2]. گلشن ابرار، ج 6، ص 566.