چاره‌اى جز تشكيل حكومت اسلامى نيست.» [1]

در فراق امام‌

حجت‌الاسلام سيد مجتبى نورمفيدى- از بستگان نزديك و شاگرد آيت‌الله فاضل- از صبح روز بعد از ارتحال حضرت امام چنين ياد مى‌كند:

«روز 14 خرداد، صبح ساعت 30: 5 به اتفاق فرزند دانشمندشان جناب آيت‌الله حاج شيخ جواد فاضل به اتفاق دو محافظشان با ماشين براى شركت ايشان در مجلس خبرگان‌] به طرف تهران [مى‌رفتيم. ايشان از درگذشت امام خبر داشت و دائم اشك مى‌ريخت و زمزمه مى‌كرد؛ اما ساعت هفت وقتى راديو خبر ارتحال امام را اعلام كرد، ديدم كه ايشان عمامه را برداشت و بلندبلند شروع كرد به گريه و داد و فرياد، و با دست به سر خود مى‌زد و معمولًا آقاجواد مانع مى‌شد. من تا حالا از ايشان گريه با صداى بلند و با اين بى‌تابى نديده بودم.» [2] در حالى كه آيت‌الله فاضل مشغول تدريس و تأليف مباحث حج از كتاب‌ تحريرالوسيله‌ بود، حادثه رحلت حضرت امام اتفاق افتاد. به همين مناسبت در جلد اول از كتاب حج، صفحه 235- 237 در باره ارتحال امام، شخصيت و كار سترگ و تاريخى استاد بزرگوار خود، مطالب ارزنده‌اى مرقوم داشت كه ترجمه آن را از نظر مى‌گذرانيم:

«اين زمان مصادف شد با فاجعه‌اى بزرگ و حادثه‌اى دردناك كه سزاوار

[1]. رسالت، 16/ 6/ 1378.

[2]. جمهورى اسلامى، 6/ 4/ 1386، ويژهنام ميراثدار مكتب فقهى امام خمينى، ص 6.