تبصره 3- پزشكان عضو تيم، از جهت جراحات وارد بر ميت مشمول ديه نخواهند گرديد. [1]

پس از تصويب قانون پيوند اعضا در ايران، پروتكل تاييد مرگ مغزى تدوين گرديد، كه ذيلًا از نظر گذرانده مى‌شود:

پيرو مصوبه كميته تدوين مرگ مغزى بدين وسيله معيارهاى تعيين و تاييد مرگ مغزى در 6 بند و 3 تبصره به شرح زير است:

1- تعريف مرگ مغزى: مرگ مغزى عبارتست از قطع غير قابل برگشت كليه فعاليتهاى كورتيكال- ساب كورتيكال و ساقه مغزى به طور همزمان منطبق با شرايط و مشخصه‌هاى بالينى و پاراكلينيك عنوان شده در بندهاى مرتبط، با رعايت تبصره‌هاى ملحوظ.

2- شرايط تلقى مرگ مغزى سه مورد مى‌باشد:

الف) بيمار در اغماى عميق باشد.

\* شواهدى دال بر مصرف داروهاى تضعيف‌كننده دستگاه عصبى مركزى وجود نداشته باشد.

\* اختلالات متابوليك- توكسيك- اندوكرين عامل اغماى بيمار نباشد.

ب) قطع كامل تنفس و عدم وجود تنفس خود به خودى كه موجب وابستگى و نياز قطعى به دستگاه تنفس مصنوعى (ونتيلاتور) گرديده است. دراين مورد، آزمايش و تست مصرف داروهاى شل‌كننده (عوامل مهار كننده عصبى عضلانى) و ساير داروها به عنوان عوامل نارسايى تنفسى ضرورى است.

ج) با اقدامات معمول، علت اغما حتى الامكان مشخص شده باشد.

3- بررسى‌هاى بالينى لازم عبارتند از:

الف) عدم حركات خود به خودى و عدم پاسخ به شديدترين تحريكات دردناك.

[1]. محمود عباسى، پيوند اعضا (حقوق پزشكى)، چاپ اول، (تهران: حقوقى، 1382)، ص 87.