س: مرگ
مغزى يكى از مواردى است كه در علم پزشكى همواره مورد سؤال بوده است. بيماران مرگ
مغزى در علم پزشكى افرادى هستند كه دچار توقف تمامى فعاليتهاى شناختهشده مغزى
شدهاند و ليكن قلب و بعضى از ارگانهاى ديگر بدن، به كار خود ادامه مىدهد. تنفس
در اين بيماران متوقف شده و با استفاده از دستگاه تنفس دهنده (رسپيراتور) مىتوان
تنفس را برقرار كرد. تمامى اينگونه بيماران در فواصل زمانى چند ساعت تا چند ماه
نهايتاً دچار ايست قلبى و مرگ خواهند شد؛ آيا مىتوان با توجه به فروض ذيل،
اينگونه بيماران را از دستگاه تنفس دهنده جدا نمود: الف) هزينه سنگين دستگاههاى
تنفس دهنده؛ ب) استهلاك اين دستگاهها به صورتى كه در موارد ضرورىتر كارآيى كافى
را نخواهد داشت؛ ج) تحمل اضطراب و انتظار طولانى خانواده بيمار، در حالى كه بيمار
آنها بهبود نخواهد يافت؛- وجود بيمارى كه شانس بهبودى بيشترى داشته