دينار بن عمرو وارد شده كه از نظر راوى شناسان، مجهول، كذاب، متروك، وخطاكار، معرفى شده است.

آيا با حديثى كه راوى آن تا اين حدّ ضعيف باشد مى توان با آن استدلال نمود؟

گذشته از اين مضمون آن نيز ـ بر فرض صحت سند ـ ارتباطى به زيارت قبور ندارد، زيرا نكوهش پيامبر متوجه زنانى بود كه به تماشاى جنازه آمده بودند، بدون اين كه مسئوليتى را برعهده داشته باشند، واين ارتباطى به زيارت قبور ندارد .

در اينجا از تذكر نكته اى ناگزيريم و آن اين كه اسلام دين فطرت و دين سهل و سمح است و پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم)فرمود: آيين اسلام آيين استوارى است و با آن به رفق و مدارا وارد شويد.

فرض كنيد مادر مؤمنى فرزند رشيد خود را از دست داده و جسد او را زير خروارها خاك دفن كردند و قلب او سوزان است، تنها چيزى كه مى تواند تسلى دهد زيارت قبر فرزندش است. در اين صورت جلوگيرى مادر، از يك چنين عمل عقلايى كه در همه جهان رواج دارد مايه فشار روحى مادر خواهد بود، آيا شريعت اسلام از چنين عملى نهى مى كند آنگاه آن را سهل و آسان مى شمارد؟!

اصولاً زيارت قبور جنبه عبرت آموزى و يادآورى آخرت دارد و با قرائت قرآن و فاتحه بر عزيزان همراه است، چگونه مى توان زنان را از اين فيض محروم كرد؟